In de vroege negentiende eeuw, na de ondergang van de VOC, werd Indië voor het eerst een echte kolonie van Nederland. Vanaf dat moment gingen allerlei soorten reizigers op pad om de binnenlanden van Java, Sumatra en de ‘buitengewesten’ te verkennen: natuuronderzoekers, predikanten, zendelingen, taalgeleerden, ambtenaren, militairen en gelukszoekers, en later ook vrouwen en toeristen. Zij schreven volop reisverhalen om het ‘moederland’ te informeren over het koloniale project. Hoe reisden ze in die periode in Indië?
In deze lezing volgen we drie negentiende-eeuwers op hun reis door de kolonie. De natuuronderzoeker Caspar Georg Carl Reinwardt was een van de eersten die na het Engels Tussenbestuur in 1816 de Indonesische archipel verkende. De Oostenrijkse wereldreiziger Ida Pfeiffer begaf zich met gevaar voor eigen leven tussen de ‘koppensnellers’ op Borneo. En de sigarenfabrikant en schrijver Justus van Maurik bezocht Java als een vroege toerist. Welke woorden gebruikten ze om uiting te geven aan hun ervaring van de tropen? Hoe presenteerden ze zichzelf in hun werk? En wat zeggen de publicaties van deze negentiende-eeuwers over hun manier van denken?
Locatie: Spui25